سلام
عقل و همت را نمی‌دانم کدامین بهتر است
آنقدر دانم که همت هرچه کرد از پیش برد
نخست:
میرزا جهانگیرخان قشقایی یکی از بزرگترین علمای قرن 13 هجری که از سن 40 سالگی در اثر تغییر احوال باطنی به راه تحصیل علم افتاد و یکی از بزرگترین اساتید فلسه در شرق شد.
ابوالقاسم بختیار به عنوان یکی از نخستین دانش‌آموختگان ایرانی در پزشکی در آمریکا بود که حوالی 40 سالگی دیپلم گرفت و در 55سالگی موفق به کسب مدرک پزشکی از آمریکا شد.
آیت الله شیخ مرتضی طالقانی حکیم، فقیه شیعه معاصر، در روستای دیزان طالقان به دنیا آمد و تا 40 سالگی در همانجا زندگی کرد و به شبانی مشغول بود. او بعد از چهل سالگی تازه تحصیلات عالیه را شروع کرد.
سراج‌الدین سکاکى یکى از دانشمندان بزرگ اسلام! که در علوم عربى هنوز هم همه او را به وفور دانش می‌ستایند و مبانی علمی‌اش را محترم می‌شمارند.نیز در بزرگسالی شروع به علم آموزی نمود.
بعد:
به عنوان نمونه شرح واقعه سکاکی:
گویند او مردى آهنگر بود. روزى صندوقچه‌ای بسیار کوچک و ظریف از آهن ساخت که چون در ساختن آن رنج بسیار کشیده و آن را شاهکار خود می‌دانست، به‌رسم تحفه براى سلطان وقت! برد. سلطان و اطرافیان به‌دقت صندوقچه را تماشا کردند و سکاکى را مورد تحسین قراردادند. در این اثنا که وى ساکت و مؤدب در گوشه مجلس ایستاده و منتظر نتیجه بود، دانشمند بزرگى وارد شد. سلطان و تمام حاضران از جاى برخاستند و چون مرد دانشمند نشست، همه دو زانو پیش روى وى نشستند. سکاکی که سخت تحت تأثیر این نشست‌وبرخاست و تجلیل و احترام قرار گرفته بود، پرسید: این شخص کیست؟ گفتند: او یکى از علما است. سکاکى از گذشته تأسف بسیار خورد و پیش خود گفت: چرا من تحصیل علم نکنم تا به این مقام بزرگ نائل شوم؟ از آن‌همه رنج و زحمت که براى ساختن این صندوقچه ظریف کشیدم چه سودى بردم؟
در آن هنگام سى سال از سنش گذشته بود، با این وصف نزد مدرس رفت و گفت: من می‌خواهم درس بخوانم تا عالم شوم! مدرس گفت: گمان نمی‌کنم تو با این سن و سال به جائى برسى! بیهوده عمرت را تلف مکن که چیزى نخواهى شد! او ده سال عمر خود را صرف علم‌آموزی کرد؛ ولى پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای نصیبش نشد.
روزى از وضع خود بسیار دلتنگ شد و رو به کوه و صحرا نهاد و به موضعى رسید که قطره‌های آب از بلندى بروى تخته‌سنگی می‌چکید و بر اثر ریزش مداوم خود، سوراخى در دل‌سنگ پدید آورده بود، سکاکى مدتى با دقت آن منظره را تماشا کرد، سپس با خود گفت: دل تو که از این سنگ سخت‌تر نیست، اگر پشتکار و استقامت داشته باشى سرانجام موفق خواهى شد!
این را گفت و بی‌درنگ به شهر برگشت و از همان سن چهل‌سالگی با اطمینان خاطر و توکل به خدا و جدیت تمام سرگرم فراگرفتن رشته‌های مختلف علوم متداول عصر شد. خدا هم او را در این راه یارى کرد و درهاى علوم به رویش گشوده شد تا سرانجام به مقامى رسید که دانشمندان و فضلاى روزگار تا عصر حاضر از اندوخته علمى وى استفاده می‌برند.
آخر:
گویا جوزف کونراد، نویسنده مشهور انگلیسی که تا بیست سالگی حتی انگلیسی هم بلد نبود و به عنوان بازرگان دریایی کار می‌کرد به نویسندگی علاقه داشت. در 39 سالگی تصمیم گرفت به حرف دلش گوش کند و به دنبال علاقه‌اش برود؛ پس بدون این که از سن و سال یا رقیب‌هایش بترسد شروع به نوشتن کرد و اسمش به عنوان یکی از موفق‌ترین و مشهورترین نویسنده‌های انگلیس در خاطرها ماند.
همین
