سلام
بهاریازده
نیکى به والدین یک امر انسانى است ، نه فقط ایمانى : « وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ »
هم از خودم راضی ام هم شاکی، هم دلم می‌خواهد بنویسم هم نگرانم! اینها تمام حس هایی است که این روزها دارم
امــــروز رو دوست ندارم... شاید خسته بودم ولی متوجه نبودم
گفته می شود سالمندان شبیه بچه ها هستند؟!
خداییش ناسپاسی و پرتوقعی کهنسال شباهتی به معصومیت کودکی دارد؟ پس آن بلوغ و رشد فکری کجاست!
و
توصیه می شود صبور باشیم و لبخند بزنیم. (در بسیاری از مواقع سالخوردگان برخی رفتارهای کودکانه از خود نشان می دهند که شاید شما از دیدن این رفتارها یا شنیدن این استدلالها ناراحت و کلافه شوید ولی توجه کنید که این طرز برخوردها اقتضای دوران کهولت سن است پس یک لبخند صادقانه در این مواقع حکایت از فهم و درک شما دارد.)
لطفا برای درک و فهم بیشتر همطاف دعا بفرمایید. متشکرم
قدر نوشت:
دارم فکر می‌کنم بهترین دعایی که می‌شود در این شبها کرد چیست؟
عاقبت بخیری... بَه‌بَه
یک دعای خوب دیگر هم دعا برای بزرگ شدنمان ست. سن‌مان قد کشیده و فهمیده‌ایم که زندگی بدون روزهای بد نمی‌شود، زندگی بدون غم و بی پولی و بیماری و ...نمی‌شود ، اصلا زندگی بدون امتحان نمی‌شود.
می‌شود به خدا گفت که خدایا زیر سبیلی رد کن و امتحان نگیر!
به جایش باید گفت : خدایا بزرگ و بزرگترم کن. قوی‌ترم کن . آنقدری که از پس امتحاناتت هر چند سخت بربیایم
برقرار بمانید و راضی
مَـهدی (میرزای قدیم)
