
بارخدایا، تو را سپاس بر نعمت تندرستى بدن که همواره و پیوسته از آن برخوردار بودم و سپاس تو را بر آن بیمارى که در جسمم پدید آورده اى، اى خداى من نمى دانم که کدام یک از این دو حال براى شکر به درگاهت سزاوارتر است و کدام یک از این دو وقت، حمد تو را شایسته تر؟ آیا زمان سلامت که روزیهاى پاکیزهات را بر من گوارا ساختهاى و به سبب آن براى به دست آوردن رضایت و نعمتهایت به من نشاط بخشیدهاى و به سبب آن تندرستى به من نیرو داده تا به طاعتت توفیق یابم، یا به هنگام بیمارى که مرا به آن پاک مىسازى...
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست و آنچه را برایم پسندیده اى درنظرم محبوب ساز و تحمل آنچه را بر من وارد نمودهاى آسان ساز ... و گوارایى تندرستى را به من بچشان... که همانا تو بى استحقاق ما، احسان روا مى دارى و نعمت بىدریغ نثار مىکنى
الْوَهّابُ الْکَریمُ، ذُوالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ.
آمین یا رب العالمین
دعای پانزدهم – صحیفه سجادیه
پ ن :
رمضان مبارکمان
دارم فکر میکنم بهترین دعایی که میشود وقت روزه و رمضان کرد چیست؟
عاقبت بخیری... بَهبَه
به نظر یک دعای خوب دیگر هم، دعا برای بزرگ شدنمان ست.
سنمان قد کشیده و فهمیدهایم که زندگی بدون روزهای بد نمیشود، زندگی بدون غم و بی پولی و بیماری نمیشود ، اصلا زندگی بدون امتحان نمیشود.
میشود به خدا گفت که خدایا زیر سبیلی رد کن و امتحان نگیر!
به جایش باید گفت: خدایا بزرگ و بزرگترم کن. قویترم کن . آنقدری که از پس امتحاناتت هر چند سخت بربیایم. بدون نق بدون غر
برقرار بمانید و راضی