سلام
با این که سخن به لطف آب است...کم گفتن هر سخن صواب است
آب ار چه همه زلال خیزد...از خوردن پُر ملال خیزد
کم گوی و گُزیده گوی چون دُر...تا ز اندک تو جهان شود پُر
لاف از سخن چو دُر توان زد...آن خشت بود که پُر توان زد
یک دسته گل دِماغ‌پرور...از صد خرمن گیاه بهتر
پ ن:
نخست: دوست داشتم یه محصل دبستانی می‌داشتم تا باهاش این سروده‌های بس زیبا رو حفظ می‌کردیم.
بعد:
گفتن ز من از تو کار بستن... بیکار نمی‌توان نشستن
شعر کامل اینجا
