سلام
بهار پنج
در مسیر ایستگاه اتوبوس، یه زوج مسن رو دیدم رفتارشان حال خوب کن، بود.
پیرمرد با ملاحظه دست پیرزن رو گرفته بود و آرام از اینسوی خیابان رفتند آنسو. هم قدم باهم!
...
در ایستگاه، برای دیدن اتوبوس سرک می‌کشیدم که همان زوج رو دیدم که باز همراه هم آمدند و روی صندلی‌های ایستگاه نشستند. خانم ریزریز داشت نان می‌خورد از همان نان خشک تنوری های خوشمزه که بسته‌ای می‌فروشند. هرچندوقت آقا هم حین صحبت یه تکه می‌گرفت. هردو عینک به چشم داشتند. نگاهشان به هم رو دوست داشتم آقا طوری نشسته بود که رو در روی خانم باشد . گاه‌گاه هم لبخند می‌زدند.
به نظرم بچه هایی که رفتارمهربانه پدرومادر رو ببینند بارها و بارها، چندان نیازی به ادب آموزی ندارند. کلُّهم مودب بار می آیند. ادب، نامی برای تمام خوبی ها*
"... زوج های پیری که همواره به یکدیگر احترام گذاشته‌اند، اکثرا از نظر جسمانی و روانی سالم هستند در حالیکه ارتباط عاطفی و کلامی صمیمانه‌ای نیز بینشان وجود دارد.
به گفته روانشناسان این دست از زوج های پیر به دلیل اینکه حقوق یکدیگر را رعایت کرده و حامی هم بوده اند، بسیار خوشحال هستند و احساس ارزشمندی دارند. آنها با شادی و رضایتی که احساس می‌کنند می‌توانند الگوهای خوبی برای فرزندان باشند."
توصیه نوشت:
پارسی جو را صفحه خانگی خود کنید! لطفا
* ادب نامی برای تمام خوبی‌ها، سلسله مباحثی است از علیرضا پناهیان در 5 جلسه. مفید و مختصر
زهرا باقری
